Εκλογική Διακήρυξη της Ο.Κ.Δ.Ε.
Να φύγουν όλοι οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας
Διαγραφή του Χρέους
Για μια Σοσιαλιστική Διέξοδο
Στις προσεχείς εκλογές, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα καλούνται από το αστικό πολιτικό σύστημα να ξαναστηρίξουν όλους αυτούς που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία. N’ «αναστήσουν» πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα που ψήφισαν απανωτά βάρβαρα Μνημόνια και μέτρα, τη νέα Δανειακή Σύμβαση. Αυτούς που τρία χρόνια τώρα μας σπρώχνουν όλο και πιο βαθιά στην φτώχεια και την εξαθλίωση, στην πολιτική σήψη και παρακμή, στην ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό.
Μπροστά στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή
Μειώσεις μισθών και συντάξεων, φόροι και χαράτσια, δραματική αύξηση των λουκέτων, των απολύσεων και της ανεργίας, εξάπλωση των «ελαστικών» / δουλικών σχέσεων εργασίας, λεηλασία κάθε ατομικής, δημόσιας ή συλλογικής περιουσίας (από ακίνητα και δημόσιους οργανισμούς μέχρι καταθέσεις και ασφαλιστικά ταμεία). Το βιοτικό επίπεδο, τα στάνταρτ ζωής καταρρέουν, μαζί με τα συστήματα παιδείας, υγείας, ασφάλισης, και το όποιο δικό μας μέλλον και των οικογένειών μας. Ο εφιάλτης της πείνας ζώνει όλο και περισσότερα νοικοκυριά, τα παιδιά, τους άνεργους, τους φτωχούς και τους νεόπτωχους εργαζόμενους. Oι ουρές στα συσσίτια και οι άστεγοι αυξάνονται κάθε μέρα. Και ο κατήφορος της εξαθλίωσης και της καταστροφής δεν έχει τέλος…
Με το Μνημόνιο ΙΙ, τη νέα Δανειακή Σύμβαση και το PSI, που μας τα σερβίρουν σαν «επιτυχία» και «σωτηρία της χώρας», αυτή η καταστροφή θα είναι ακόμα πιο μεγάλη και ραγδαία. H ύφεση γίνεται όλο και πιο άγρια.
Σύντομα μισθοί και συντάξεις θα πέσουν στο 30% απ’ ό,τι ήταν το 2009, η πραγματική ανεργία θα ξεπεράσει το 30% (στους νέους πολύ πάνω από 50%). Αυτό σημαίνει 1,5-2 εκ. ανέργους και περίπου άλλους τόσους υποαπασχολούμενους. Τα ασφαλιστικά ταμεία και η υγεία, μετά το «κούρεμα», πάνε για οριστική διάλυση. Με τα επόμενα μέτρα (αμέσως μετά τις εκλογές) ετοιμάζουν: κατάργηση του 13ου-14ου μισθού, πλήρη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, νέα μείωση των συντάξεων, ακόμα και των πιο στοιχειωδών επιδομάτων (τέκνων κλπ.). Kαι για τους «τυχερούς», δουλειά με συνθήκες σύγχρονου σκλάβου, κατάργηση κάθε προστασίας της εργασίας, «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» όπου τα μεροκάματα και τα εργασιακά δικαιώματα δεν θ’ απέχουν από τις συνθήκες ενός στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας. Κάθε μέρα που αυτές οι δυνάμεις παραμένουν στην εξουσία, μας ρίχνουν στο Μεσαίωνα, μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σ’ έναν σωρό ερειπίων. Αν τους αφήσουμε, η κόλαση που ζούμε δεν θα έχει τέλος.
«Κρίση χρέους»; Όχι, χρεοκοπία του καπιταλισμού!
Αστοί πολιτικοί και παπαγάλοι των ΜΜΕ θέλουν να μας πείσουν ότι φταίνε κάποιοι «σκοτεινοί κερδοσκόποι» ή πολύ περισσότερο οι «συντεχνίες» και η «καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων» στην Ελλάδα! Όμως, η κρίση που επεκτείνεται σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (και στην παγκόσμια οικονομία), το δείχνει καθαρά: η ρίζα του προβλήματος είναι η κρίση του ίδιου του καπιταλισμού, του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, του κέρδους, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί πια να προσφέρει παρά μόνο ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, πείνα. Για να σωθεί αυτό το σάπιο σύστημα, και ιδιαίτερα οι τοκογλύφοι–τραπεζίτες, απαιτούν: ανθρωποθυσίες εργαζομένων, ηλικιωμένων, νέων, φτωχών, να φορτωθεί η κρίση στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, λεηλατώντας ό,τι έχουν κερδίσει και κατακτήσει με ιδρώτα και αίμα.
Το πραγματικό «σχέδιο» των αστικών επιτελείων σε Ελλάδα και Ε.Ε. είναι η συνέχιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής, η «κινεζοποίηση» των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Γι’ αυτό η λύσσα τους να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω, τα «μνημονιακά» μέτρα που σαρώνουν τη μια χώρα μετά την άλλη.
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ
- οι δοσίλογοι–υπεύθυνοι της χρεοκοπίας
- αστικά κόμματα και πολιτικοί, μαριονέτες των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου, της Τρόικας, της Ε.Ε.
Ένας ωμός εκβιασμός, νύχτα και μέρα, εξαπολύεται από την κλίκα Παπαδήμου, τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ–ΝΔ (μέχρι πρότινος και ΛΑΟΣ), τη χορωδία «προθύμων» (Μπακογιάννη κ.α.), τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανους, μεγαλοδημοσιογράφους, αργυρώνητους πανεπιστημιακούς και άλλους αλήτες στα ΜΜΕ. Λένε «δεν θα έχουν τα παιδιά μας (!) γάλα» και πλήθος παρόμοιες απειλές, για να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, για ν’ αποδεχτεί τα Μνημόνια και τη νέα Δανειακή Σύμβαση.
Τα λένε αυτά οι κύριοι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση! Που χρεοκόπησαν τη χώρα, έχουν ρίξει 3 εκ. συνανθρώπους μας κάτω από το όριο της φτώχειας, πάνω από 1 εκ. στην ανεργία και άλλους τόσους στην υποαπασχόληση – κατέστρεψαν τις εργασιακές σχέσεις, τα συστήματα υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης – κατάργησαν το Σύνταγμα, τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία και κυβερνούν πραξικοπηματικά μαζί με τους γερμανούς και γάλλους γκαουλάιτερ. Μαζί με την Τρόικα και την Ε.Ε. συναποφασίζουν και εφαρμόζουν τα βάρβαρα μέτρα. Απέναντί τους, αυτοί οι επαγγελματίες «σωτήρες» όχι μόνο τίποτα δεν «διαπραγματεύτηκαν», αλλά επιπλέον έκαναν ασκήσεις οσφυοκαμψίας και νενεκισμού – στο όνομα της «πατριωτικής ευθύνης»!
ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΙ
Κάτω η νέα χούντα σε Ελλάδα και Ε.Ε.
Οι κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις των Μνημονίων αποδείχτηκαν ανίκανες να κάμψουν τις μεγαλειώδεις αντιστάσεις της ελληνικής κοινωνίας, όπως δείχνει η άρον–άρον εκδίωξη του Γ. Παπανδρέου και τα ρήγματα κατά την ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ. Γι’ αυτό τα αστικά επιτελεία σε Ε.Ε. και Ελλάδα θέλουν συνέχιση των κυβερνήσεων συνεργασίας, ένα «μαύρο μπλοκ» που θα φιμώσει / τσακίσει το εργατικό–λαϊκό κίνημα.
– Εξαπολύουν μια υστερία αντικομμουνισμού και δαιμονοποίησης της αριστεράς, με κραυγές για «άδεια ράφια» κλπ. αν οι αστικές δυνάμεις χάσουν την εξουσία, για να κατατρομοκρατήσουν την ελληνική κοινωνία.
– Ετοιμάζουν ακόμα πιο άγρια καταστολή: με την γκεμπελική εκστρατεία ενάντια στους μετανάστες (στρατόπεδα συγκέντρωσης, χουντικού τύπου «σκούπες» της αστυνομίας κλπ.), με αγωνιστές, σωματεία, διαδηλωτές να σέρνονται για ψύλλου πήδημα στην αστυνομία και στα δικαστήρια και να καταδικάζονται με συνοπτικές διαδικασίες και στημένες κατηγορίες.
– Ανοίγουν τον δρόμο στα ακροδεξιά κατακάθια της Χρυσής Αυγής, στις φασιστικές συμμορίες, για να πάρουν ρόλο στο πολιτικό σκηνικό και να χρησιμοποιηθούν ανοιχτά ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Εγκαθιστούν μια διακυβέρνηση ουσιαστικά χωρίς καμία πολιτική ή δημοκρατική νομιμοποίηση, καταργώντας κάθε εθνική και λαϊκή κυριαρχία – ένα άκρως αυταρχικό και επικίνδυνο καθεστώς, ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα διαρκείας. Τα κάλπικα λόγια για «δημοκρατία» και «θεσμούς» στην Ε.Ε. έχουν αντικατασταθεί από εκβιασμούς, επόπτες και επιτρόπους. Μέρκελ, Σόιμπλε, Γιούνκερ, Σαρκοζί κλπ. μαζί με τους εκπροσώπους των τραπεζιτών–τοκογλύφων, με τα Μνημόνια επιβάλλουν καθεστώτα νεοαποικιακού τύπου, μετατρέποντας τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης σε δουλοπάροικους – και έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σχεδόν σε προτεκτοράτο.
Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Η πολιτική των ρεφορμιστών (ΚΚΕ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) είναι ανήμπορη και τελικά καταστροφική για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Τα πολιτικά πραξικοπήματα και οι βάρβαρες επιθέσεις που εξαπολύονται από το σύστημα εναντίον μας, δεν αντιμετωπίζονται με σχέδια για κυβερνήσεις «αντιμνημονιακές» ή «λαϊκής εξουσίας». Όλα αυτά είναι σχέδια διαχείρισης του σάπιου και καταρρέοντος καπιταλιστικού συστήματος – και γι’ αυτό αδιέξοδα, ακόμα κι αν προσωρινά εμφανιστούν σαν «λύση». Αυτό το σύστημα δεν «διορθώνεται», ανατρέπεται!
– Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει πεμπτουσία της πολιτικής του τις αυταπάτες για «αναστολή πληρωμής του χρέους» και κυρίως για μια κυβέρνηση μαζί με ρετάλια προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ, που θα διαχειριστεί την κρίση χωρίς να πειράξει ουσιαστικά τίποτα από το σημερινό σάπιο καθεστώς. Και βέβαια δείχνει πάντα έναν ιερό σεβασμό απέναντι στην Ε.Ε., σ’ αυτό το αντεργατικό στρατηγείο, σ’ αυτή τη φυλακή των λαών.
– Το ΚΚΕ, παρά τις δήθεν «ταξικές» κορώνες του, συνεχίζει όλο και πιο δογματικά την αδιέξοδη, σταλινική τακτική του να περιφρονεί το μαζικό κίνημα, να διασπάει τους αγώνες, να καταγγέλλει και να συκοφαντεί οτιδήποτε δεν ελέγχει ασφυκτικά (ιδιαίτερα στ’ αριστερά του), με μόνο στόχο να ενισχυθεί εκλογικά.
Κανένα απ’ τα δυο ρεφορμιστικά κόμματα δεν οργανώνει, δεν αναπτύσσει τους αγώνες, κυρίως την ενότητα και ριζοσπαστικοποίησή τους. Επενδύουν στον πολιτικό καθωσπρεπισμό και την προβοκατορολογία, κάθε φορά που οι μάζες υιοθετούν πιο αποφασιστικές μορφές πάλης. Μοναδικός τελικός ορίζοντάς τους οι εκλογές, το αστικό κοινοβούλιο, το μάζεμα ψήφων.
ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Από παντού ξεφυτρώνουν σήμερα κόμματα και «κόμματα», πολιτικοί και «προσωπικότητες» κάθε είδους, που προσπαθούν να πείσουν ότι έχουν κάποια εναλλακτική λύση. Κανέναν εργαζόμενο και νέο δεν πρέπει να ξεγελάσουν. Δεν ήταν όλοι αυτοί όλα αυτά τα χρόνια κομμάτι του συστήματος, που ψηφίσαν πλήθος αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων – πριν «μετανοήσουν» ή αρχίσουν να εμφανίζονται ως «αντιμνημονιακοί», «πατριώτες», «υπεύθυνοι αριστεροί»; Το μόνο που θέλουν είναι να διασφαλίσουν την εκλογική τους «πελατεία», να επιβίωσουν στο καταρρέον πολιτικό σκηνικό. Τίποτα δεν έχουν να πουν και να κάνουν απέναντι στη βαρβαρότητα της Τρόικας, της Ε.Ε., της κρίσης του καπιταλισμού.
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ
Να σωθούμε από το σύστημά τους
Μπροστά στην καταστροφή που μας απειλεί, δεν χωράνε μισόλογα και ημίμετρα. Οι μόνες πραγματικές λύσεις είναι αυτές που μπορούμε και πρέπει να επιβάλλουμε, με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, όσο κι αν ουρλιάζουν από τα ΜΜΕ για το μονόδρομο του Ευρώ και της Ε.Ε. Για την ικανοποίηση των αναγκών μας, πρέπει να παλέψουμε για:
1. ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ «ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ» ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΜΕΤΡΩΝ, ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ.
2. ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ-ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ. Κάθε ευρώ που πάει σε τόκους και χρεολύσια, κόβεται από τους μισθούς, τις συντάξεις, την υγεία, παιδεία και κοινωνική ασφάλιση, τα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Αρκετά άρμεξαν επιτέλους από το χρέος οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι, που το κράτος τους ταΐζει και με πακέτα δεκάδων δις! Να σταματήσουμε την υποθήκευση του μέλλοντός μας. Να σταματήσουμε άμεσα να πληρώνουμε το χρέος, για να βρεθούν πόροι για μια άλλη πορεία της οικονομίας, για την επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας.
3. ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε. – ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ «ΕΥΡΩ Ή ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΧΜΗ». Η κατάρρευση της οικονομίας και του βιοτικού μας επιπέδου είναι ήδη τρομακτική. Η μείωση του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια μόνο με πολεμική καταστροφή μπορεί να συγκριθεί. Με τη νέα Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο Διαρκείας, θα υπάρξει νέα τεράστια ύφεση, καταστροφή της υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης, έκρηξη της ανεργίας. Μας εκβιάζουν με την «στάση πληρωμών» και την «χρεοκοπία», αλλά ήδη τα εφαρμόζουν! – κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του κεφαλαίου, των τραπεζιτών και κερδοσκόπων. Γιατί τι είναι το διαρκές κόψιμο μισθών, συντάξεων κλπ. ή όταν δουλεύουμε μήνες απλήρωτοι; Δεν είναι αυτά η απόλυτη χρεοκοπία μας; Αλίμονο αν δεχτούμε αυτή την εκτέλεσή μας, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο Ευρώ!
Ν’ απορρίψουμε τους εκβιασμούς τους. Από τα «δάνεια σωτηρίας» που μας σερβίρουν, ούτε μισό ευρώ δεν πάει για μισθούς και συντάξεις, όπως ασύστολα ψεύδονται. Όλα πάνε (και μάλιστα δεσμεύονται μέσω ειδικών λογαριασμών) στους δανειστές–τοκογλύφους. Δεν θέλουμε πια τέτοιες «σωτηρίες» εξόντωσης! Να παλέψουμε για να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που εμείς οι εργαζόμενοι παράγουμε, το χρήμα απ’ όπου κι αν βρίσκεται, για να εξασφαλίσουμε σ’ όλους εργασία, στέγη και ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Γιατί η πραγματική αιτία της κόλασης που ζούμε (και που θα χειροτερεύει συνεχώς) είναι η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και η διαχείρισή της τόσα χρόνια απ’ αυτές τις πολιτικές δυνάμεις. Είναι αυτό το σάπιο και καταστροφικό σύστημα που πρέπει να ξεφορτωθούμε. Γι’ αυτό πρέπει να συγκρουστούμε με το καπιταλιστικό σύστημα και το αστικό κράτος – να παλέψουμε ενάντια στις οικονομικές και πολιτικές αλυσίδες της Ε.Ε. και του Ευρώ – να διαλύσουμε την αντιδραστική Ε.Ε. και να προχωρήσουμε στο χτίσιμο μιας Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης των εργαζομένων.
4. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ & ΤΟΜΕΩΝ–ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ. ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ–ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΑΝΤΟΥ. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο αν αφήσουμε την οικονομία κάτω από τη διαχείριση αυτών που καταστρέφουν την παραγωγή, τις υποδομές, την καταναλωτική δύναμη αλλά και το μορφωτικό–τεχνικό επίπεδο των εργαζομένων, των νέων, των λαϊκών στρωμάτων. Δεν μπορούν να υποσχεθούν παρά μόνο περισσότερα λουκέτα και ανεργία, μισθούς πείνας και εργάτες–σύγχρονους σκλάβους.
Ο μόνος δρόμος είναι να εθνικοποιήσουμε τους τομείς–κλειδιά της οικονομίας (ενέργεια, πρώτες ύλες, συγκοινωνίες, τηλεπικοινωνίες και όλες τις βασικές υποδομές, κοινωνικές υπηρεσίες, μεγάλα εργοστάσια, εμπορικές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις κλπ.) – και πρώτα και κύρια τις τράπεζες, που τις έχουμε ήδη «διασώσει» (βλ. χρυσοπληρώσει) με αμέτρητα δις! Όλα αυτά πρέπει να γίνουν δημόσια περιουσία και να λειτουργούν κάτω από τον έλεγχο εκλεγμένων και ανακλητών επιτροπών των εργαζομένων και των καταναλωτών (όχι μεγαλοσυνδικαλιστών γραφειοκρατών).
Είναι αυτό αναγκαίο; ΝΑΙ – γιατί μόνο έτσι μπορούμε να σώσουμε τις θέσεις εργασίας, να επανεκινήσουμε την οικονομία μ’ ένα σχέδιο κάλυψης των επείγουσων κοινωνικών αναγκών. Όχι με ανοησίες για «ανάπτυξη» μέσω των «αγορών» και για αεριτζίδικη «επιχειρηματικότητα».
Είναι αυτό εφικτό; ΝΑΙ – γιατί εμείς παράγουμε τον πλούτο, εμείς έχουμε συμφέρον από την ορθολογική διαχείρισή του. Κανένας «ειδικός», τεχνοκράτης ή μεγαλοκαπιταλιστής, καμία κυβέρνηση που μένει στα πλαίσια αυτού του καθεστώτος δεν μπορεί και δεν θέλει να το κάνει για εμάς.
5. ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ. Δεν μπορούμε πια ν’ ανεχόμαστε μια συμμορία βουλευτάδων με παχυλούς μισθούς και τραπεζικούς λογαριασμούς να ψηφίζουν τη θανατική μας καταδίκη, σε μια Βουλή-φρούριο ζωσμένη από δολοφονικές ορδές ΜΑΤ και Δίας. Αυτοί που έχουν ουσιαστικά καταργήσει κάθε νομιμότητα και το ίδιο το Σύνταγμα, που γίνονται δεκτοί με τα γιαούρτια της λαϊκής οργής σε κάθε εμφάνισή τους, δεν έχουν καμία πολιτική και ηθική νομιμοποίηση. Αυτή η σαπίλα δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες, δηλαδή απλά με εκλογές. Πρέπει να επιβάλλουμε να γίνουν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση – δηλαδή για ν’ αποφασίσει ο ελληνικός λαός μια ριζικά διαφορετική οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας, της κοινωνίας, της πολιτικής.
ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
Για μια Σοσιαλιστική Διέξοδο από την κρίση
Ο δρόμος για να νικήσουμε, για να σωθούμε απ’ αυτό το σύστημα και τους κανίβαλούς του, δεν περνάει μέσα από τις εκλογές. Αρκετά πια με τα λόγια στη Βουλή, με τη σύγχρονη χούντα που έχει θρονιαστεί εκεί μέσα.
Ένα τεράστιο κύμα αγώνων έχει πλημμυρίσει την ελληνική κοινωνία: απεργίες, καταλήψεις και αγώνες σε χώρους δουλειάς, κίνημα των «αγανακτισμένων» στις πλατείες, ανυπακοή στα χαράτσια, έκρηξη της λαϊκής οργής στις παρελάσεις, γιγάντιες εξεγερσιακές και συγκρουσιακές διαδηλώσεις (με τελευταία αυτή του Συντάγματος στις 12/2)… Είναι το ίδιο κύμα που σιγά-σιγά απλώνεται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σ’ όλο τον κόσμο, με αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στην φρίκη της καπιταλιστικής κρίσης. Με εξεγέρσεις και επαναστάσεις των αραβικών λαών, που γκρεμίζουν αιματοβαμμένες δικτατορίες δεκαετιών, δείχνοντας ότι μια άλλη πορεία των πραγμάτων είναι εφικτή!
Με οδηγό τις εμπειρίες μας, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, με εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από κανέναν «σωτήρα», από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τη ρεφορμιστική αριστερά ή όσους όψιμα ανακάλυψαν ότι το Μνημόνιο ήταν λάθος.
Xρειαζόμαστε πρόγραμμα, οργάνωση, ένα σχέδιο αγώνων. Κάθε μέρα που χάνουμε, μεγαλώνει και η δική μας ευθύνη για όσα δεν κάνουμε για να σταματήσουμε αυτούς που μας καταστρέφουν. Πρέπει να παλέψουμε παντού, ενισχύοντας τη δική μας οργάνωση και αλληλεγγύη. Στους χώρους δουλειάς και στις σχολές. Στις γειτονιές και στις πλατείες, με Λαϊκές Συνελεύσεις ενάντια στη διάλυση της ζωής μας, με κινητοποιήσεις και κινηματικές δομές (επιτροπές αγώνα, αλληλοβοήθειας κ.α.), να προχωρήσουμε στην αντιμετώπιση των ζωτικών προβλημάτων επιβίωσης, με δυναμικούς, ενωτικούς και συντονισμένους αγώνες. Μπορούμε, όπως ανατρέψαμε τον Τσολάκογλου–Παπανδρέου και οι ρουμάνοι εργαζόμενοι τον δικό τους κουίσλινγκ, να τσακίσουμε τα αστικά κόμματα, των τραπεζών, της Τρόικας, της Ε.Ε., να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις, ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό.
Γιατί αν δεν πάμε μέχρι τη ρίζα του κακού, αν σταματήσουμε στο κατώφλι της μόνης πραγματικής λύσης, τότε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα θα «αναπαλαιωθεί» πάνω στα κόκαλά μας. Χρειάζεται καταρχήν να φύγουμε από τις κοινοβουλευτικές πρακτικές, να επιβάλλουμε μια επαναστατική κυβέρνηση των εργαζομένων, τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Μια οικονομία πλήρως αναδιαρθρωμένη, όπου τα μέσα παραγωγής και ο παραγόμενος πλούτος θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών. Ένα καθεστώς βασιζόμενο στον έλεγχο, τη συμμετοχή, τις αποφάσεις όλων των «από κάτω». Στην επέκταση και όχι τον περιορισμό των ελευθεριών (συνδικαλισμού, τύπου, έκφρασης κ.α.). Στο δημοκρατικό σχεδιασμό όλων των βασικών επιλογών (επενδύσεις, ενέργεια, διατροφή, περιβάλλον κλπ.). Στην ελεύθερη συνεργασία των λαών της Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης και όχι στο «πειθαρχείο» της καπιταλιστικής Ε.Ε.
Αυτή είναι η μόνη διέξοδος από τη βαρβαρότητα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, αυτό είναι το αυθεντικό περιεχόμενο του Σοσιαλισμού (και όχι τα εκτρώματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού). Και για να τα επιβάλλουμε πρέπει να χτίσουμε μια νέα επαναστατική δύναμη, τη μόνη εγγύηση για να συγκρουστούμε αποτελεσματικά μ’ αυτό το σύστημα, τους υπηρέτες και το κράτος του.
Στηρίξτε – Ψηφίστε
Ο. Κ. Δ. Ε.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
