Να τσακίσουμε την Χούντα των Επιστρατεύσεων
Να διώξουμε τη Συγκυβέρνηση της Καταστροφής μας
20 ΦΛΕΒΑΡΗ – ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Δεν πάει άλλο. Η «τρόικα εσωτερικού» ΝΔ–ΠΑΣΟΚ–ΔΗΜΑΡ πρέπει ν’ ανατραπεί. Με το 3ο Μνημόνιο, καταστρέφουν μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά. Χαρατσώνουν και τα τελευταία εισοδήματά μας, απειλούν με κατασχέσεις τους εργαζόμενους, άνεργους, φτωχούς, τα λαϊκά στρώματα. Σαρώνουν τις συλλογικές συμβάσεις. Αυτοί που μας καταλήστεψαν με βουνά σκανδάλων δεκάδων δις των ίδιων και των καπιταλιστών φίλων τους, που «έχασαν» τις λίστες της ξεδιάντροπης φοροδιαφυγής. Αυτοί που ξυλοφορτώνουν και επιστρατεύουν απλήρωτους εργάτες, απεργούς, όποιον αντιστέκεται. Αυτοί που διορίζουν τους κολλητούς τους ως υψηλόβαθμα στελέχη π.χ. στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (βλ. σωτηρίας των χρεοκοπημένων τραπεζών) με μισθούς Μαρίας Αντουανέτας, 18.000 ευρώ το μήνα (!), την ίδια στιγμή που μετατρέπουν την κοινωνία σε κόλαση και τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους.
Παραμύθι της Χαλιμάς η «Ανάπτυξη»
Η γκεμπελική προπαγάνδα της συγκυβέρνησης και των ΜΜΕξαπάτησης περί «ανάπτυξης» καταρρέει από την καθίζηση της οικονομίας και των κρατικών εσόδων. Τα περίφημα «πλεονάσματα» όχι μόνο δεν φέρνουν ανάπτυξη, αλλά καταστρέφουν κάθε δυνατότητα γι’ αυτήν, αφού απαιτούν άγριο πετσόκομμα δαπανών και λεηλασία του εισοδήματός μας. Οι «ξένες επενδύσεις» ηχούν σαν κακόγουστο αστείο, με την οικονομία σ’ αυτά τα χάλια. Ύφεση στην Ευρωζώνη, «καυτό μέτωπο» στην Κύπρο, ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στη Γαλλία, πολιτική και οικονομική αστάθεια (π.χ. Ιταλία), κλείνουν κάθε διέξοδο, κάθε ανάσα για τον ελλ. καπιταλισμό. Η κρίση του δεν είναι αναστρέψιμη. Μόνη προοπτική του είναι να καταρρέει στις πλάτες μας, σε μια έρημο εξαθλίωσης και ανθρωπιστικής κρίσης.
Ανεργία–τέρας. Απανωτά λουκέτα και απολύσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι. «Συγχώνευση», συρρίκνωση, διάλυση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας (νοσοκομεία, σχολεία, σχολές). Εκατομμύρια συνάνθρωποί μας κάτω από το όριο της φτώχειας. Νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό, στον 21ο αιώνα. Απελπισμένοι ασθενείς που δεν μπορούν να πάρουν φάρμακα. Ουρές αστέγων και πεινασμένων στα συσσίτια. Παιδιά που λιποθυμούν από υποσιτισμό στα σχολειά. Κύμα απόγνωσης και αυτοκτονιών… Καμιά μερίδα της αστικής τάξης και των πολιτικών της επιτελείων δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Η επιβίωση γίνεται μια καθημερινή μάχη – και είναι πια μόνο στα δικά μας χέρια, σ’ έναν αγώνα ζωής ή θανάτου που πρέπει να δώσουμε παντού.
Κάτω η Νέα Χούντα, το Kράτος «Έκτακτης Ανάγκης»
Η συγκυβέρνηση χάνει τα κοινωνικά της στηρίγματα, φουσκώνει ενάντιά της η παλλαϊκή αγανάκτηση και οργή. Κι αυτή και τα αφεντικά της, ντόπια και ξένα, ξέρουν ότι ο πολιτικός της χρόνος τελείωσε. Ότι ίδια και χειρότερα περιμένουν όποια παρόμοια κυβέρνηση μπορέσουν, ίσως, να στήσουν μελλοντικά. Γι’ αυτό, όμως, είναι επικίνδυνη. Προσπαθεί να επιβάλλει ένα καθεστώς ζόφου και τρόμου, φασιστικοποιώντας τη δημόσια ζωή, χτυπώντας άγρια το εργατικό κίνημα και κάθε οργάνωσή του: επιστρατεύσεις απεργών, «διαρροές» για κατάργηση των απεργιών και για ωμές παρεμβάσεις στα συνδικάτα, ντε φάκτο απαγόρευση/ποινικοποίηση συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων και καταλήψεων, μαύρη λογοκρισία και «στρατηγική έντασης». «Διαρροές» για νέα μείωση του κατώτατου μισθού των 580 ευρώ μικτά (511 για τους νέους)! Και ακόμα, προσπάθεια νομιμοποίησης των βασανιστηρίων. Πάνω από τη Χρυσή Αυγή (που δρα με την κάλυψη και ενίσχυση των κρατικών μηχανισμών), σε πραγματική ακροδεξιά αναδεικνύεται η φατρία Σαμαρά–Βενιζέλου–Κουβέλη, που κάτω από την επίφαση των «θεσμών» και του «δημοκρατικού πολιτεύματος» εξαπολύουν μια τερατώδη κρατική καταστολή.
Η Νίκη δεν θα έρθει με Λόγια στη Βουλή… ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
Η αστικοποιημένη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ απλά «παρακολουθεί» την κατάσταση, όταν δεν αφήνει τους αγώνες σκόπιμα απομονωμένους και χωρίς υποστήριξη (όπως στο Μετρό). Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται όλο και πιο «υπεύθυνος», δίνοντας πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης σε εκπροσώπους του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού (Ομπάμα, Σόιμπλε, εφοπλιστές κ.α.), χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα για την οργάνωση των αγώνων. Εγκαταλείπει πρακτικά την λεγόμενη «αριστερή κυβέρνηση», καλλιεργεί τις χειρότερες αυταπάτες για μια κυβέρνηση «εθνικής/κοινωνικής σωτηρίας», που δήθεν θα μετριάσει την κατάρρευση του βιοτικού μας επιπέδου χωρίς να συγκρουστεί με τον καπιταλισμό και δείχνοντας ιερό σεβασμό στους αστικούς θεσμούς. Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ συνεχίζει την ανεγκέφαλη, ακραία διασπαστική πολιτική του, που φέρνει μόνο ήττες και απογοήτευση.
Όμως, αργά και βασανιστικά, η εργατική τάξη, οι άνεργοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέοι, βρίσκουν και θα βρουν τον δρόμον’ αντιπαλέψουν νικηφόρα τη νέα βαρβαρότητα – παρά και ενάντια στην τραγική ανεπάρκεια ή τις προδοσίες των συνδικαλιστικών και ρεφορμιστικών «ηγεσιών». Η ηρωική απεργία στο Μετρό (που κέρδισε τη συμπάθεια της κοινωνίας, παρά τη λύσσα των ΜΜΕ), στη συνέχεια οι ναυτεργάτες, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, τα πρώτα σκιρτήματα της νεολαίας ενάντια στην σφαγή των ΑΕΙ-ΤΕΙ και του μέλλοντός της, οι δεκάδες κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς, ανοίγουν νέους δρόμους.
Ένας στόχος συζητιέται, ωριμάζει όλο και πιο πλατιά. Να πάμε αποφασιστικά, όχι με ξεκομμένες απεργίες που εξαντλούν τις δυνάμεις μας, αλλά με επαναλαμβανόμενες απεργίες, μέχρι τη νίκη. ΝΑ ΝΕΚΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ – ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ! Αυτή την Απεργία Διαρκείας πρέπει να επιβάλλουμε και οργανώσουμε παντού, με συνελεύσεις και εκλεγμένες επιτροπές που θα συντονίζονται. Τότε θα δει η εσωτερική και εξωτερική Τρόικα ποιος έχει τη δύναμη!
Η αιτία της κρίσης βρίσκεται στον ίδιο τον καπιταλισμό, στο σύστημα του κέρδους. Δεν πρόκειται να βγει απ’ αυτήν, χωρίς τουλάχιστον συντριπτικές ήττες πάνω στην εργατική τάξη παγκόσμια, χωρίς πολέμους. Οι εξελίξεις σε ΝΑ Μεσόγειο και Μ. Ανατολή αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο. Τα πράγματα καθημερινά ξεκαθαρίζουν: Ή θα επιτρέψουμε στους υπεύθυνους της χρεοκοπίας να διαχειριστούν την επερχόμενη κατάρρευση, ενώ θα βουλιάζουμε σε μια βαρβαρότητα χωρίς προηγούμενο – ή θα χαράξουμε πορεία σύγκρουσης για να επιβάλουμε τις δικές μας λύσεις. Δεν υπάρχει για μας εύκολος δρόμος. Η σωτηρία μας περνάει υποχρεωτικά μέσα απ’ τη ρήξη μ’ αυτό το σάπιο σύστημα, που ψυχορραγεί και προσπαθούν να το κρατήσουν ζωντανό σαν ζόμπι πάνω στα πτώματά μας.
Χρειάζεται καταρχήν να φύγουμε από τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Να προβάλλουμε ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας, για τις επείγουσες κοινωνικές ανάγκες, όχι τα κέρδη του κεφαλαίου και μιας χούφτας τραπεζιτών–τοκογλύφων και παρασίτων. Να επιβάλλουμε μια Επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων. Ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό: μια οικονομία με επίκεντρο τις ανθρώπινες ανάγκες, ένα καθεστώς βασισμένο στον έλεγχο, τη συμμετοχή, τις αποφάσεις όλων των «από κάτω». Στην επέκταση και όχι τον περιορισμό των ελευθεριών, στο δημοκρατικό σχεδιασμό όλων των βασικών επιλογών. Στην ελεύθερη συνεργασία των λαών της Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης και όχι στο «πειθαρχείο» της καπιταλιστικής Ε.Ε. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος – και για να την επιβάλλουμε πρέπει να χτίσουμε μια επαναστατική δύναμη που θα συγκρουστεί νικηφόρα με την αστική τάξη και το κράτος της.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ
Ø Κατάργηση των Μνημονίων, της Δανειακής Σύμβασης, των βάρβαρων μέτρων.
Ø ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε. – Πάλη για μια Ευρώπη των εργαζομένων, ενωμένη, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική. Εμπρός για μια Πανευρωπαϊκή Γενική Απεργία.
Ø Εθνικοποίηση των τραπεζών και τομέων-κλειδιών της οικονομίας με Εργατικό Έλεγχο
Ø Συντακτική Συνέλευση – Να μιλήσει ο λαός
Ø ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΜΑΣ. Να οργανώσουμε την αυτοάμυνα του κινήματος απ’ τους μηχανισμούς καταστολής. Έξω οι φασίστες από γειτονιές, σχολεία, νοσοκομεία. Να οργανώσουμε την ταξική–κοινωνική αλληλοβοήθεια απέναντι στην κρίση.
