Η εξέγερση του Νοέμβρη δείχνει το δρόμο (προκήρυξη της ΟΚΔΕ)

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

–

Να τσακίσουμε το 3ο Μνημόνιο

Να επιβάλλουμε μια Επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων

Να ανατρέψουμε το καπιταλιστικό σύστημα

–

42 χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν υποστεί από την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και τα Μνημόνια μια βάρβαρη επίθεση σε όλες τις σημαντικές κατακτήσεις, που έφερε η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η άνοδο­ς του εργατικού κινήματος. Μια σειρά οικονομικών και θεσμικών κατακτήσεων,  από τις σημαντικότερες στην ιστορία του εργατικού κινήματος: 8ωρο–5μερο, αναγνώριση κατώτερου μισθού, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καλυτέρευση συνθηκών εργασίας, γενίκευση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, Υγείας, και Κοινωνικής Ασφάλισης, συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά και επέκταση του συνδικαλισμού παντού, κατάκτηση στοιχείων εργατικής δημοκρατίας στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα (εργοστασιακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα, γενικές συνελεύσεις κ.ά.), ισότητα της γυναίκας και ευαισθητοποίηση των εργαζομένων απέναντι στα άλλα κινήματα, ριζικές αλλαγές του συνταγματικού και θεσμικού πλαισίου κ.ά. αποτελούν τις σημαντικότερες κατακτήσεις του Πολυτεχνείου και των αγώνων που ακολούθησαν.

Όλες οι αστικές κυβερνήσεις, κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, προσπάθησαν να περιορίσουν και να καταργήσουν  αυτές τις κατακτήσεις. Νεοφιλελεύθεροι και μνημονιακοί επιτέθηκαν και σε τεράστιο βαθμό επέβαλαν τη βαρβαρότητα στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Πέντε και πλέον χρόνια εφαρμογής των Μνημονίων δημιούργησαν μια εφιαλτική πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας. Το 36% ζει κάτω από το όριο φτώχειας, πολλοί περισσότεροι είναι κοντά σ’ αυτό, η ανεργία σκαρφάλωσε στο 27% και μόλις το 49,4% του πληθυσμού έχει εργασία, 52,4% των νέων ως 24 χρονών είναι άνεργοι, το 28,4% των νέων ως 24 χρονών ούτε εργάζεται ούτε σπουδάζει, πάνω από 800 χιλιάδες εργαζόμενοι εργάζονται απλήρωτοι από 1 μήνα ως 1 χρόνο.

Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαικά στρώματα αντιστάθηκαν τα χρόνια των μνημονίων με το κίνημα των Πλατειών, τις Γενικές Απεργίες και σειρά μακροχρόνιων και σκληρών εργατικών αγώνων. Επίσης αξιοποίησαν τις εκλογές για να επιβάλουν μια ήττα και συρρίκνωση των αστικών μνημονιακών κομμάτων και αναζήτησαν τη λύση προς τα αριστερά με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με το  ταξικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ανέτρεψαν τα σχέδια για ένα ελληνικό Μαϊντάν των «Μένουμε Ευρώπη» και της Ε.Ε.

Οι διαρκείς υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τη «διαπραγμάτευση» και τη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ σε όλα κατέληξαν στο 3^ο Μνημόνιο–Τέρας, που αποτελεί μια τεράστια προδοσία απέναντι στη θέληση των εργαζομένων και των φτωχών λαικών στρωμάτων. Μνημόνιο–Τέρας γιατί επιβάλλεται κόντρα στην εκφρασμένη θέληση των εργαζομένων και των φτωχών λαικών στρωμάτων να σταματήσουν τα μνημόνια, γιατί υπογράφηκε και εφαρμόζεται από μια «αριστερή» κυβέρνηση, που ανέβηκε στην εξουσία για να «καταργήσει τα μνημόνια με ένα άρθρο». Γιατί θα εφαρμοστεί πάνω σε μια κοινωνία που ήδη έχει πληγεί από τα δύο προηγούμενα, απειλώντας να αποτελειώσει ό,τι αυτά έχουν αφήσει όρθιο. Ένα μνημόνιο που θα γράφεται και θα ξαναγράφεται διαρκώς, εμπλουτισμένο με κάθε είδους μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η χώρα μετατρέπεται σε αποικία χρέους, κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας καταργείται.

Αν εφαρμοστεί το 3^ο Μνημόνιο, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων θα κατρακυλήσουν σε βαλκανικά στάνταρντ. Φοροκαταιγίδα, ουσιαστική κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, κατάρρευση της δημόσιας υγείας και παιδείας, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου (αεροδρόμια, λιμάνια κ.ά.), απελευθέρωση απολύσεων και αντιαπεργιακοί νόμοι, επαναφορά ενός πιο σκληρού Κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Ενώ οι τραπεζίτες, οι πραγματικά υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματός, θα σωθούν για μια ακόμη φορά με την «ανακεφαλαιοποίηση», που πάλι θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αυτή τη φορά με  την απειλή να χάσουν και τα σπίτια τους. Ενώ μεγάλο κεφάλαιο και καπιταλιστές μαυραγορίτες συνεχίζουν να κερδίζουν, με όργιο φοροαπατεωνιάς, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους, πάνω σε κοινωνικά συντρίμια.

Η βάρβαρη αυτή επίθεση ξετυλίγεται μέσα σε ένα περιβάλλον όξυνσης των ανταγωνισμών μεταξύ των παλιών ιμπεριαλιστών και των νεοαναδυόμενων χωρών (BRICS) και πολεμικών συγκρούσεων. Τα αποτελέσματα της πολιτικής τους τα πληρώνουν οι λαοί στη Μέση Ανατολή και άλλων περιοχών, με το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χιλιάδες πνιγμούς/δολοφονίες προσφύγων–μεταναστών. Η «αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα έχει υποταχτεί πλήρως στη ρατσιστική πολιτική της Ε.Ε.

 Εργαζόμενοι και νεολαία πρέπει να ξαναπιάσουν το νήμα των αγώνων της περιόδου 2010–12 και να παλέψουν για το τσάκισμα του 3^ου Μνημονίου. Με Γενικές Απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις σχολείων και σχολών, καταλήψεις επιχειρήσεων που κλείνουν και αυτοδιαχείρισή τους, με κάθε είδους ριζοσπαστικές δράσεις να συνεχίσουν το ΟΧΙ στα Μνημόνια! Με ενότητα και συντονισμό στους αγώνες! Με αυτοοργάνωση και επιτροπές στους χώρους δουλειάς, σε σχολεία, σχολές, γειτονιές, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Αυτός είναι ο δρόμος που έδειξε και η εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Με ένα πρόγραμμα διεκδικήσεων που να ανταποκρίνεται στη σωτηρία των εργαζομένων, της οικονομίας, της κοινωνίας:

–

• Κάτω το 3^ο Μνημόνιο – Κατάργηση όλων των μνημονίων
• Διαγραφή του χρέους, γιατί η πληρωμή του δεν αφήνει κανέναν πόρο για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας
• Έξοδο από το Ευρώ και την Ε.Ε., γιατί σημαίνουν μνημόνια διαρκείας, τεράστια αντιδημοκρατική αναδίπλωση. Πάλη για μια Ευρώπη των Εργαζομένων, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική. Άμεση επιστροφή σε εθνικό νόμισμα
• Εθνικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο των βασικών τομέων της οικονομίας και των τραπεζών, γιατί είναι ο μόνος τρόπος για παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας.
• Δημόσια παιδεία και υγεία για όλους
• Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη για όλους. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας, ή στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες
• Επαναφορά του κατώτατου μισθού. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
• Μείωση των ωρών εργασίας, δουλειά για όλους. Δημόσια παραγωγικά και κοινωφελή έργα, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας
• Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον πόλεμο, την κρατική καταστολή.
• Ενάντια στο ρατσισμό. Έμπρακτη υποστήριξη των προσφύγων–μεταναστών

–
Για να γίνουν όλα αυτά και να σωθούν οι εργαζόμενοι και η κοινωνία πρέπει, μέσα από ταξικούς αγώνες και συγκρούσεις, να επιβάλλουμε μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, που θα εγγυηθεί την επανεκκίνηση της οικονομίας, τη λειτουργία της με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων, χωρίς καπιταλιστές, τη δίκαιη διανομή του πλούτου που παράγεται.