Κάτω οι Μανωλάδες του Ρατσισμού, της Σύγχρονης Σκλαβιάς, της Νέας Χούντας!

ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Mε Νέους Επαναστατικούς Αγώνες - Για μια Σοσιαλιστική Διέξοδο

Η Πρωτομαγιά βρίσκει φέτος τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, στην Κύπρο, στον ευρωπαϊκό Νότο και σ’ όλη την Eυρωζώνη κάτω από την πιο βαθιά κρίση–κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος, με την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν όλο και πιο βάρβαρες αντεργατικές–αντιλαϊκές πολιτικές.

Το σοκ και δέος της Ε.Ε. στην Κύπρο άνοιξε την εποχή μιας «νέας πολιτικής»: τη «σωτηρία» κρατών και τραπεζών με δάνεια (συνοδευόμενα από σκληρότατα Μνημόνια) αντικαθιστά η άμεση ή έμμεση εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών, δηλαδή η πειρατική επιδρομή σε μετοχές, ομόλογα και –κυρίως– στις καταθέσεις, ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων. Η Ε.Ε., με ηγέτη τη Γερμανία, επιβάλει μια βάναυση «ενοποίηση» αποκλειστικά προς όφελός της, παροξύνοντας την κρίση και τους ανταγωνισμούς. Εκκαθαρίζοντας τις τράπεζες των «προβληματικών» χωρών και πρώτα απ’ όλα του Νότου, οδηγεί στην καταστροφή μικρές, μεσαίες αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις, εξάγει την κρίση σ’ αυτές τις χώρες, μετατρέποντάς τις σε οικονομική και κοινωνική έρημο. Καταθέσεις και χρηματικά κεφάλαια θα μετακινηθούν προς τη Γερμανία, καθώς και ο έλεγχος πολλών επιχειρήσεων.

Το πραγματικό πρόσωπο της Ε.Ε. φαίνεται πια καθαρά: δουλοποίηση και νεοαποικιοποίηση των πιο αδύναμων χωρών, καταστροφή της οικονομίας τους. Η «ασφάλεια» και η «βελτιωμένη θέση» για τα κράτη–μέλη της Ευρωζώνης/Ε.Ε. αποδείχθηκαν σκέτα παραμύθια. Η κρίση στην Ε.Ε. χειροτερεύει, απειλώντας πια τη Γαλλία, την Ολλανδία κ.α., η ανεργία καλπάζει (καταγραμμένοι άνεργοι πάνω από 19 εκ.). Το Ευρώ καταρρέει (τουλάχιστον με τη σημερινή του μορφή), συμπαρασύροντας ολόκληρες οικονομίες.

Η τρικομματική κυβέρνηση, αφού πρόδωσε την Κύπρο (υποστηρίζοντας την απόφαση του Γιούρογκρουπ) και έδωσε για μια ακόμα φορά γη και ύδωρ στην Τρόικα (χαράτσι, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων κ.α.) με το Μνημόνιο 3, πανηγυρίζει. Τι ακριβώς, αναρωτιέται κανείς… Τα διαγγέλματα Σαμαρά περί «ανάπτυξης» μόνο τραγελαφικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Η παραγωγή διαλύεται και οι τελευταίες σημαντικές επιχειρήσεις φεύγουν από τη χώρα (ΑΓΕΤ, ΤΙΤΑΝ κ.α.), η ανεργία καλπάζει και το εργατικό δυναμικό καταστρέφεται, ειδικά οι νέοι εργαζόμενοι και η ειδίκευσή τους.

Στηριγμένη μόνο στο «κράτος έκτακτης ανάγκης», πάνω σ’ ένα καθεστώς τρομοκρατίας και δραματικής περιστολής των δημοκρατικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, διαρκών πολιτικών πραξικημάτων μέσα στο κοινοβούλιο (βλ. την απίστευτη προσπάθεια του Μανιτάκη να περάσει στα μουλωχτά τη διάταξή του) που καταργούν κάθε ουσία της «συνταγματικής νομιμότητας» – και που συμπληρώνεται από την κτηνώδη μεταχείριση των μεταναστών αδελφών μας, η Τρόικα Εσωτερικού επιχειρεί να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο: ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων (πάμε προς ενιαίο μισθό για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, παλιούς και νέους εργαζόμενους, στα 580 ευρώ μικτά και μόνη εγγυημένη σύνταξη 360 ευρώ), φοροχαράτσια χωρίς τέλος, ξεπούλημα όσο–όσο σε ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία.

ΜΑΝΩΛΑΔΑ: το παρόν και άμεσο μέλλον των εργατών και των φτωχών

Τα μαντρόσκυλα των αφεντικών–δολοφόνων της Μανωλάδας πυροβόλησαν πρώτα τους μετανάστες εργάτες, μέσα στη ρατσιστική τους κτηνωδία, αποθρασυμένη από το κράτος έκτακτης ανάγκης της τρικομματικής χούντας (πογκρόμ τύπου Ξένιος Δίας, βασανιστήρια στα αστυνομιά τμήματα κ.λπ.) – αλλά οι σφαίρες οργώνουν το κορμί όλης της εργατικής τάξης. Η καθυστερημένη και υποκριτική καταδίκη από την τρικομματική κυβέρνηση, όταν είναι γνωστό ότι εδώ και χρόνια δεν ισχύει κανένα εργατικό ή και ανθρώπινο δικαίωμα για τους μετανάστες εργάτες γης, μόνο σιχασιά μπορεί να προκαλέσει, ιδιαίτερα για τα φασιστοειδή τύπου Δένδια και τους πάσης φύσεως «δημοκράτες» τύπου Βενιζέλου και Κουβέλη! Δεν είναι οι ίδιοι που σχεδιάζουν τις ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες), δηλαδή περιοχές όπου δεν θα ισχύει κανένα εργατικό και ανθρώπινο δικαίωμα παρά μόνο η απόλυτη δουλοποίηση των εργαζομένων; Που δημιούργησαν το μισό εκ. απλήρωτους εργαζόμενους, τους χιλιάδες νέους και παλιότερους που δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και με μισθό χαρτζιλίκι, τους υποαπασχολούμενους και αμειβόμενους με τους νέους δραματικά μειωμένους μισθούς (μετά την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων) και το 1,5 εκ. άνεργοι, δηλ. τη Μανωλάδα των ντόπιων εργαζομένων;

Αυτό το ζοφερό παρόν και μέλλον ετοιμάζουν συγκυβέρνηση–Τρόικα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Απειλούν, μαζί με τους ιμπεριαλιστές, να μας ρίξουν στο σφαγείο νέων πολέμων σε ΝΑ Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Η επέμβαση των ιμπεριαλιστών στη Συρία, ο ανταγωνισμός ιμπεριαλιστικών και «αναδυόμενων» δυνάμεων στην περιοχή για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, οι απειλές προς το Ιράν, η συμμαχία Ισραήλ–Τουρκίας και η δραματική υποβάθμιση της ελληνικής και κυπριακής αστικής τάξης, φέρνουν όλο και πιο κοντά τον κίνδυνο αναφλέξεων.

Σύγκρουση – Εξέγερση Παντού

Για μια Επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, μια Σοσιαλιστική Διέξοδο

Μπροστά σ’ αυτή τη βαρβαρότητα της κρίσης του καπιταλισμού, της μετατροπής των εργαζομένων και της νεολαίας σε δουλοπάροικους, των πολέμων, πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα. Καμιά κυβέρνηση αστική ή που σέβεται το σύστημα και το καθεστώς δεν πρόκειται να μας βγάλει από την κρίση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς καλλιεργεί κοινοβουλευτικές και κυβερνητικές αυταπάτες, όχι μόνο πασχίζει να γίνει όλο και «υπεύθυνος» στους καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές, αλλά και δεν απαντά στο πώς θα ασκήσει την όποια πολιτική ανασυγκρότησης της οικονομίας (αναγνωρίζοντας το χρέος που απομυζά κάθε δημόσιο έσοδο) και μάλιστα μέσα στην Ε.Ε. και το Ευρώ, όταν αυτή επιβάλλει Μνημόνια και πειρατικές επιδρομές στον πλούτο κάθε χώρας που «διασώζει». Επιμένει μάλιστα σ’ αυτή την ολέθρια πολιτική ακόμα και μετά το κραυγαλέο παράδειγμα της Κύπρου, που απέδειξε ότι δεν υπάρχει «διαπραγμάτευση μέσα στο Ευρώ» και χωρίς ρήξη με τον καπιταλισμό.

Το ΚΚΕ ακολουθεί όλο και περισσότερο την απομονωτική και διασπαστική του πολιτική, απλά για να επιβιώσει εκλογικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν τσιρίζει για την «επανάσταση» (που υποτίθεται θα γίνει σε κάποιο μακρινό μέλλον, με κάποιο μαγικό τρόπο), η πρακτική του είναι σεχταριστική και συντηρητική.

Και τα δύο ρεφορμιστικά κόμματα δεν οργανώνουν τους αγώνες, περιορίζονται στην «κριτική» μέσα στη Βουλή ή σε κινητοποιήσεις απλής διαμαρτυρίας και εκλογικής σκοπιμότητας.

Εργαζόμενοι και νεολαία πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Με μορφές αυτοοργάνωσης, Γενικές Συνελεύσεις και επιτροπές, να οργανώσουμε κάθε αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Να παλέψουμε για την ενότητα στους αγώνες και για τη δημιουργία κέντρων αγώνα. Να συγκρουστούμε με το «κράτος έκτακτης ανάγκης». Εξέγερση παντού, στο δρόμο του κινήματος των πλατειών. Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, με στόχο:

– Να ανατρέψουμε την κυβέρνηση, να καταργήσουμε τα Μνημόνια, να διώξουμε την Τρόικα.

– Διαγραφή του χρέους – Στάση πληρωμών σε τραπεζίτες και τοκογλύφους

– Έξω από το Ευρώ και την Ε.Ε. – Πάλη για μια Ευρώπη των εργαζομένων, ενωμένη, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική

– Εθνικοποίηση των τομέων–κλειδιών της οικονομίας, κάτω από εργατικό έλεγχο

– Να επιβάλλουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες μας. Κάτω η Νέα Χούντα του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης.

– Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες αδελφούς μας. Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όλους, κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών.

Να παλέψουμε για να επιβάλουμε μια επαναστατική κυβέρνηση των εργαζομένων, τη δική μας εξουσία, ανοίγοντας τον δρόμο για μια σοσιαλιστική κοινωνία και οικονομία που θα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι το κέρδος.