36ο Συνέδριο ΓΣΕΕ – Μακριά από τους Εργαζόμενους (ανακοίνωση της Αντεπίθεσης των Εργαζομένων)

36^ο Συνέδριο Γ.Σ.Ε.Ε. – Μακριά από τους Εργαζόμενους

–

Από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, στον τουριστικό συνδικαλισμό

Σε αντίθετη κατεύθυνση, μακριά από το κέντρο των εξελίξεων, μακριά από τους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους, πραγματοποιήθηκε στις 17 – 20 Μαρτίου, το 36^ο Συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. Τελείως προκλητικά, μέσα στη χλιδή ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων στη Ρόδο (Ρόδος Παλλάς), σφραγίζοντας έτσι τη μεγάλη κατρακύλα στην οποία έχει έρθει αυτό το όργανο και το Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Σίγουρα το 36^ο Συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. πραγματοποιήθηκε ενόψει μεγάλων και σημαντικών εξελίξεων τόσο σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο όσο και για το Συνδικαλιστικό και Εργατικό Κίνημα. Που στην παρούσα συγκυρία, οι εργατικές και λαϊκές μάζες στην χώρα μας δέχονται μια κολοσσιαία επίθεση στον πυρήνα των δικαιωμάτων τους (ασφαλιστικό, εργασιακό, φορολογικό, λήξη της μετενέργειας της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα κ.α.). Στην τριετία που πέρασε, συνέβησαν πολύ σημαντικά γεγονότα και μεγάλες αλλαγές (δραματική μείωση των μισθών, των συντάξεων, της ανεργίας της φτώχειας της εξαθλίωσης και της πείνας, πτώση της Σαμαροβενιζελικής χούντας, άνοδος του Σύριζα στην εξουσία, το μεγαλειώδες και ταξικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, η προδοσία και η μετάλλαξη του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και η υπογραφή του 3ου Μνημονίου). Έτσι, η νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε θα απαιτούσε έναν σοβαρό απολογισμό και την χάραξη μιας στρατηγικής και τακτικής ικανής να συγκρουστεί και να αντιμετωπίσει αυτή την κολοσσιαία επίθεση που δέχεται η Εργατική Τάξη στην χώρα μας και όχι μόνο. Αντί αυτού, παρατηρήθηκαν μεγάλα σημάδια εκφυλισμού που αποτυπώνονται πλέον ξεκάθαρα στο Σ.Κ., εντείνοντας την κρίση του, που παίρνει χαρακτηριστικά διάλυσης.

–

Η κρίση του Συνδικαλιστικού Κινήματος παροξύνεται…

Με τους συνέδρους να είναι παρών μόνο στην αρχή κατά την διαδικασία νομιμοποίησης και φυσικά στο τέλος κατά την διάρκεια των αρχαιρεσιών. Ούτε λόγος για πολιτική συζήτηση, με τους συνέδρους της ΠΑΣΚΕ και των δύο ΔΑΚΕ εκτός συνεδρίου να κάνουν μάλλον τουρισμό, αλλά και της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) που με πρόφαση αυτή την κατάσταση, βρήκαν ευκαιρία να αποχωρήσουν και αυτοί από το συνέδριο καταγγέλλοντας τις υπόλοιπες παρατάξεις, αλλά κάνοντας και αυτοί το ίδιο. Η νοθείες και τα «μαγειρέματα» δεν έλειψαν ούτε σε αυτό το συνέδριο, με αντιπροσώπους να «κόβονται» (προερχόμενοι από νόθες διαδικασίες ή σωματεία σφραγίδες) ή να συμμετέχουν «κίτρινοι» αντιπρόσωποι (Νέα ΔΑΚΕ).

–

Οι θέσεις των παρατάξεων:

Οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ αφού βγήκαν από την φορμόλη, με βάση τις τελευταίες απεργίες (για να ξαναμπούνε πάλι αφού η 48ωρη Γενική Απεργία αιωρείται) υπεραμύνθηκαν της κατάπτυστης στάσης τους υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα καταγγέλλοντας το ως διχαστικό και ανώφελο, δείχνοντας ότι προσδέθηκαν για τα καλά στο άρμα των Μνημονίων και του «Μένουμε Ευρώπη». Επίσης υιοθετώντας την Σαμαροβενιζελική θεωρία των 2 άκρων, κατήγγειλαν αγώνες εργαζομένων και Σωματείων με ριζοσπαστικά και μαχητικά χαρακτηριστικά εξισώνοντάς τους με σταλινικές πρακτικές ή χρυσαυγίτικες, προτάσσοντας την «λογική του μικρότερου κακού» (Βλ. υπογραφή Σ.Σ.Ε.) που καταλήγει πάντα στο μέγιστο κακό και εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων.

Η ΔΑΣ μπορεί να βγήκε δεύτερη δύναμη, μπορεί στα λόγια να φαίνεται αγωνιστική αλλά οι θέσεις της αποτελούν επαναστατικές φανφάρες, αφού στην πράξη κάνει τα ακριβώς αντίθετα, εφαρμόζοντας την διασπαστική και τυχοδιωκτική πολιτική του ΠΑΜΕ μέσα στο Σ.Κ., αντιλαμβανόμενη την ενότητα μόνο γύρω από τον εαυτό της. Με δικιά της συμφωνία η 48ωρη Απεργία θα γίνει όταν/μετά θα ψηφίζεται το ν.σ. για το ασφαλιστικό.

Όσο για το ΜΕΤΑ αυτό αποτελεί μια κατάσταση, τουλάχιστον ακατανόητη, αφού μέσα του συνυπάρχουν, αυτοί που θέλουν να παλέψουν ενάντια στα Μνημόνια και αυτοί που βάζουν πλάτη στην κυβέρνηση για να τα εφαρμόσει. Στην καλύτερη περίπτωση: ενάντια στα Μνημόνια, αλλά χωρίς ρήξη με το Ευρώ και την Ε.Ε. και με πρόγραμμα «ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας» με τη «ιδιωτική πρωτοβουλία επικεφαλής» (!), δηλαδή ακόμη χειρότερα και από το αποτυχημένο ρεφορμιστικό πρόγραμμα του παλιού ΣΥΡΙΖΑ.

Η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα ενίσχυσε τις δυνάμεις της χωρίς αυτό να μεταφράζεται στο Κίνημα, αποτυγχάνοντας να αποτελέσει «τον τρίτο πόλο, σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής» μένοντας σε στείρες καταγγελίες κατά της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (αστικοποιημένης ή σταλινικής) χαριεντιζόμενη πότε πότε με το ΠΑΜΕ.

–

Στασιμότητα, σύγχυση, ανακύκλωση των δυνάμεων.

Τα αποτελέσματα των εκλογών

Οι όποιες ανακατατάξεις παρατηρούνται δεν αποτελούν κάτι το ελπιδοφόρο για το Σ.Κ. Αντιθέτως αντανακλούν την σύγχυση που υπάρχει στην εργατική τάξη, ενώ σε εκλογικό επίπεδο στην ουσία δεν υπάρχουν αλλαγές.

Στις αρχαιρεσίες συμμετείχαν 370 αντιπρόσωποι και βρέθηκαν 368 έγκυρα ψηφοδέλτια (από 423 έγκυρα στις προηγούμενες εκλογές), οι οποίοι καλύπτουν 120 δευτεροβάθμιες οργανώσεις (ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα). Κάθε σύνεδρος εκπροσωπεί 1.000 συνδικαλισμένους – ψηφίσαντες εργαζόμενους σε πρωτοβάθμιο επίπεδο. Η μείωση των συνέδρων, συγκριτικά με το προηγούμενο συνέδριο του 2013, οφείλεται στο γεγονός ότι, λόγω της ανεργίας και των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων – αποχωρήσεων, έχουν μειωθεί και οι -λίγοι- εργαζόμενοι που συνδικαλίζονται που σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες δεν ξεπερνούν το 7%. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:

• ΠΑΣΚΕ: 119 ψήφους και 15 έδρες (πριν 146 και 16). Ποσοστό 32,33% από 34,52%.
• ΔΑΣ (στηρίχτηκε από το ΠΑΜΕ): 83 ψήφους και 10 έδρες, από 94 ψήφους και 10 έδρες. Ποσοστό 22,55% από 22,22%.
• ΔΑΚΕ*: 67 ψήφους και 8 έδρες (πριν 103 και 11). Ποσοστό 18,2% από 24,35%.
• Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΜΕΤΑ και ένα τμήμα του «ΕΜΕΙΣ»): 53 ψήφους και 7 έδρες (πριν 44 και 5). Ποσοστό 14,4% από 10,4%.
• Νέα Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων: 31 ψήφους και 4 έδρες. Ποσοστό 8,42%.
• ΕΜΕΙΣ**: 9 ψήφους και 1 έδρα (πριν 32 και 3). Ποσοστό 2,44% από 7,57%.
• Αγωνιστική Ταξική Ενότητα: 6 ψήφους και καμιά έδρα (πριν 2 και καμιά). Ποσοστό 1,63% από 0,47%.

*Οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ, που στο προηγούμενο Συνέδριο συμμετείχαν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, σ’ αυτό «κατέβηκαν» με δύο διαφορετικά ψηφοδέλτια, της ΔΑΚΕ και τις «Νέας Δημοκρατικής Ανεξάρτητης Κίνησης Εργαζομένων».

**Οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ (πρώην «Αυτόνομη Παρέμβαση») συνεργάστηκαν σε αυτές τις αρχαιρεσίες με ένα τμήμα του ΕΜΕΙΣ, με πρωτοβουλία του επικεφαλής του, Ν. Φωτόπουλου. Τα στελέχη του ΕΜΕΙΣ που δεν τον ακολούθησαν, συμμετείχαν με δικό τους ψηφοδέλτιο στις αρχαιρεσίες, διατηρώντας τον τίτλο ΕΜΕΙΣ.

–

Να τελειώνουμε άμεσα με τα Μνημόνια, με τους παλιούς και νέους μνημονιακούς πριν μας αποτελειώσουν

Η εργατική τάξη, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στην χώρα μας πρέπει να αντισταθούν μπροστά στον αρμαγγεδώνα των βάρβαρων μέτρων του 3^ου Μνημονίου και των προηγούμενων δύο. Η Απεργία στις 4 Φλεβάρη ήταν η αρχή.

Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε το 2012, σπάζοντας αυτό το επιφανειακό κλίμα, της αδράνειας, του φόβου και της απογοήτευσης, μετατρέποντάς τα σε οργή και αγανάκτηση, σε οργανωμένη πάλη στην πράξη. Πρέπει να πάρουμε τις «τύχες» μας στα χέρια μας. Nα ριχτούμε άμεσα στην μάχη εγκαταλείποντας τις διάφορες αυταπάτες και τις λογικές της ανάθεσης.

Αγώνες με σχέδιο, με ενότητα και οργάνωση στους χώρους της δουλειάς

Να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, δημιουργώντας σε κάθε χώρο δουλειάς τις δικές μας μορφές οργάνωσης (επιτροπές αγώνα και αλληλεγγύης) ώστε να αρχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να διεκδικούμε. Εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αποφασίζουμε τη διάρκεια και την μορφή των κινητοποιήσεών μας καθώς και τα αιτήματά μας.

Να αγωνιστούμε με μαχητικές μορφές πάλης (απεργίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις, αυτοδιαχείριση) υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά και ουσιαστικά την επιβίωσή μας, βαδίζοντας χωρίς συμβιβασμούς, πηγαίνοντας τους αγώνες μέχρι τέλους.

Να ανασυγκροτήσουμε – ενισχύσουμε τα Συνδικάτα μας αναλαμβάνοντας εμείς οι ίδιοι αυτή την υπόθεση, ξεπερνώντας τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Αγώνες με πρόγραμμα – πραγματική λύση! Για τα δικά μας συμφέροντα!

Κατάργηση των μνημονίων – Διαγραφή όλου του Χρέους – Έξοδο της χώρας από Ευρώ και Ε.Ε.

• 751 βασικό μισθό. Αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις ανάγκες μας! Επιβολή πληρωμής των μισθών, και των Δώρων
• Επαναφορά των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, για να υπογραφούν Σ.Σ.Ε., υποχρεωτικές για όλους
• Κανένας εργαζόμενος χωρίς ένσημα! Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
• Όχι στο νέο αντι-ασφαλιστικό τερατούργημα. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, επιστροφή των κλεμμένων
• Δημόσια – δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση για όλους
• Επίδομα ανεργίας, χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με το βασικό μισθό καθόλη την διάρκεια της ανεργίας
• Κατάργηση των σκλαβοπάζαρων του ΟΑΕΔ (προγράμματα voucher/μαθητείας). Πληρωμή των μαθητευόμενων σύμφωνα με τις Συλλογικές Συμβάσεις!
• Εθνικοποίηση των επιχειρήσεων που κλείνουν ή χρεοκοπούν, κάτω από εργατικό έλεγχο
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης! Επαναφορά του αφορολογήτου /Βαριά φορολογία στο κεφάλαιο
• Γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για να επανεκκινήσει η οικονομία, να βρουν δουλειά οι άνεργοι
• Υπεράσπιση των συνδικαλιστικών – δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, σύνορα ανοιχτά, ίσα δικαιώματα για όλους – Να πέσει ο φράχτης του Έβρου

Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η Αντεπίθεση των Εργαζομένων που έδωσε και συνεχίζει να δίνει όλες της τις δυνάμεις για την επίτευξη των παραπάνω στόχων.  Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να στηρίξουν, να ενισχύσουν, και να ενταχτούν, με όποιο τρόπο μπορούν, σε αυτή την προσπάθεια.

–