Ανυπακοή – Καταλήψεις – Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας
ΠΕΜΠΤΗ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ώρα 10.30π.μ. ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10π.μ. ΣΤΙΣ ΔΩΔΕΚΑΩΡΟΦΕΣ ΣΤΗ ΛΑΓΚΑΔΑ Με τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, οι μάσκες έπεσαν. Το «αντιδεξιό» και «δημοκρατικό» ΠΑΣΟΚ συμμαχεί με την «επάρατη» Δεξιά για τη «σωτηρία της πατρίδας». Η «λαϊκή» Δεξιά του υπερπατριώτη Σαμαρά, που υποτίθεται ήταν ενάντια στο Μνημόνιο, τώρα δίνει όρκους πίστης σε Τρόικα, τραπεζίτες και κερδοσκόπους, στο νέο, χειρότερο Μνημόνιο της 26ης Οκτωβρίου. Ο συρφετός των «προθύμων», από τους κατ’ επάγγελμα «σωτήρες»-πατριώτες του Καρατζαφέρη μέχρι τους γιάπηδες της Μπακογιάννη, έτρεξαν να προστεθούν στο υπηρετικό προσωπικό της «σωτηρίας της πατρίδας», αυτό το καταφύγιο όλων των απατεώνων. Δεν λείπουν και άλλοι που περιμένουν στην ουρά για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους… Αυτή η Ιερή Συμμαχία ενάντια στους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, έχει έναν και μόνο στόχο. Να μας επιβάλλει τη νέα Δανειακή Σύμβαση και τα ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα που τη συνοδεύουν, μια θηριώδη επίθεση ενάντια στο εργατικό κίνημα, την χωρίς προηγούμενο φτώχεια και εξαθλίωσή μας, με την εποπτεία των Μέρκελ-Σαρκοζί και των επιτελείων της ΕΕ.
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ οι πολιτικοί παλιάτσοι των τραπεζιτών
Όμως, το καταφύγιο της συγκυβέρνησης, της «εθνικής» ενότητας των αστικών δυνάμεων, είναι ταυτόχρονα και
μια ομολογία της αδυναμίας να κάμψουν το εργατικό κίνημα, τις μεγαλειώδεις αντιστάσεις εδώ και δύο χρόνια της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, από τις δεκάδες γενικές απεργίες και τη μεγαλύτερη απεργία της Μεταπολίτευσης στις 19-20 Οκτώβρη, μέχρι την ογκούμενη ανυπακοή στα χαράτσια και το ξέσπασμα στις παρελάσεις στις 28 Οκτωβρίου. Αυτή η «εξέγερση διαρκείας» έφερε στην πραγματικότητα την πτώση της άθλιας κυβέρνησης του Παπανδρέου, αποδεικνύοντας τη δύναμή μας.
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση, τα αστικά επιτελεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλη την Ευρώπη προχωράνε σε όλο και πιο «σκοτεινές» λύσεις. Ο Παπαδήμος συμβολίζει περισσότερα από ένα πρόσωπο ή τεχνοκράτη: την προσπάθεια να συνεχιστούν οι κυβερνήσεις «εθνικής ενότητας», να επιβληθεί ένα μαύρο μπλοκ των αστικών δυνάμεων, να εξοστρακιστεί από την πολιτική ζωή η αριστερά – και κυρίως να φιμωθεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να μην έχει καμία δυνατότητα παρέμβασης στις εξελίξεις. Μια διακυβέρνηση όλο και πιο αυτονομημένη από την κοινωνία, χωρίς καμία πολιτική ή ακόμα και δημοκρατική νομιμοποίηση, που κάτω από το πέπλο της τυπικής αστικής δημοκρατίας καταργεί κάθε ουσία της λαϊκής κυριαρχίας – ΕΝΑΣ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΣ.
Το «πείραμα» σε Ελλάδα και Ιταλία, όπου οι δύο νέοι πρωθυπουργοί (Παπαδήμος και Μόντι) «τυχαίνει» να είναι πρώην υπάλληλοι της διαβόητης αρχι-σπεκουλαδόρισας τράπεζας Γκόλντμαν Σακς, δείχνει καθαρά τον στόχο: να σωθούν από την κρίση τα όρνια του χρηματοπιστωτικού τομέα, να μην χάσουν ούτε ευρώ οι πιο αρπακτικές μερίδες του διεθνούς κεφαλαίου.
Γι’ αυτό τα κάλπικα λόγια για «δημοκρατία», «θεσμούς» κλπ. μέσα στην ΕΕ έχουν αντικατασταθεί από ωμούς εκβιασμούς και απειλές, από σταδιακή κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Με την αλλαγή των συνθηκών της ΕΕ θα επιβάλλουν ένα βαθιά αντιδημοκρατικό καθεστώς, νεοαποικιακού τύπου, μετατρέποντας τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης σε δουλοπάροικους.
Όχι στο ψευτοδίλημμα «ευρώ ή χρεοκοπία και δραχμή»
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ
Όλοι αυτοί που προσπαθούσαν να κρύψουν το πρόβλημα στρέφοντας τα πυρά στους «τεμπέληδες» της Ελλάδας, στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, βλέπουν τώρα πανικόβλητοι την κρίση να απλώνεται σαν πυρκαγιά σε όλη την Ευρώπη – και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα του Ευρώ και της ΕΕ. Με βάρβαρα μέτρα και «μνημόνια» παντού, απαιτούν ανθρωποθυσίες εργατών, νέων, ηλικιωμένων, φτωχών, για να σωθεί το σύστημά τους.
Τα τελευταία δύο χρόνια, τα απανωτά μέτρα έχουν ήδη οδηγήσει σε τρομακτική μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, κατάρρευση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας (πρωτοφανής μείωση του ΑΕΠ κατά 12% την τελευταία τριετία) και εκτίναξη της ανεργίας. Με τη νέα Δανειακή Σύμβαση και το διαρκές μνημόνιο που τη συνοδεύει, θα υπάρξει νέα τεράστια μείωση του βιοτικού επιπέδου, καταστροφή της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης, ακόμα μεγαλύτερη εκτίναξη της ανεργίας. Αν αυτό δεν είναι η απόλυτη χρεοκοπία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, τότε τι είναι χρεοκοπία; Αλίμονο αν το δεχτούμε, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο Ευρώ!
Πρέπει να απορρίψουμε τους εκβιασμούς τους. Να παλέψουμε για να πάρουμε τον πλούτο που εμείς οι εργαζόμενοι παράγουμε, όπου κι αν βρίσκεται, τα μέσα παραγωγής, τους τομείς κλειδιά της οικονομίας, τις τράπεζες κλπ. Γιατί η πραγματική αιτία της κόλασης που ζούμε -και που θα χειροτερεύει συνεχώς- είναι η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και η διαχείρισή του τόσα χρόνια απ’ αυτές τις πολιτικές δυνάμεις. Είναι αυτό το ίδιο το σάπιο και καταστροφικό σύστημα από το οποίο πρέπει να απαλλαγούμε. Αν γι’ αυτό πρέπει να συγκρουστούμε με το καπιταλιστικό σύστημα και το αστικό κράτος – να παλέψουμε ενάντια στις οικονομικές και πολιτικές αλυσίδες της ΕΕ και του Ευρώ, ιδιαίτερα με τη νέα τους δομή – να διαλύσουμε την αντιδραστική ΕΕ και να προχωρήσουμε στο χτίσιμο μιας ενωμένης σοσιαλιστικής Ευρώπης των εργαζομένων… Τότε ας μην φοβηθούμε να αγωνιστούμε γι’ αυτόν τον δρόμο, τον μόνο για να σωθούμε!
Μια μόνο διέξοδος: ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, με εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις – και μόνο σ’ αυτές. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από κανέναν «σωτήρα», ας είναι και «αριστερός», από ατέλειωτα εκλογικά παζάρια και λόγια στη Βουλή.
Η πολιτική της επίσημης ρεφορμιστικής αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) είναι ανήμπορη – και τελικά καταστροφική για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Τα πολιτικά πραξικοπήματα και οι γιγάντιες επιθέσεις που εξαπολύονται από το σύστημα εναντίον μας, δεν αντιμετωπίζονται με τις εκλογές αλλά ούτε και με σχέδια για κυβερνήσεις «αριστερές», «προοδευτικές», «λαϊκής εξουσίας» κλπ. Όλα αυτά είναι σχέδια διαχείρισης του σάπιου και καταρρέοντος καπιταλιστικού συστήματος – και γι’ αυτό αδιέξοδα, ακόμα κι αν προσωρινά εμφανιστούν σαν «λύση».Αυτό το σύστημα δεν «συμμαζεύεται», ανατρέπεται! Ιδιαίτερα το ΚΚΕ συνεχίζει όλο και πιο άγρια την βρώμικη, σταλινική τακτική του της διάσπασης των αγώνων, της καταγγελίας των πάντων που δεν ελέγχει, ιδιαίτερα προς τ’ αριστερά του, με μόνο στόχο να ενισχυθεί εκλογικά. Κάθε εξωραϊσμός αυτής της πολιτικής των ρεφορμιστών θα ήταν εγκληματικό λάθος.
Χρειάζεται να ενισχύσουμε παντού τη δική μας οργάνωση και αλληλεγγύη. Στους χώρους δουλειάς και στις σχολές. Στις γειτονιές και στις πλατείες, ενισχύοντας τις Λαϊκές Συνελεύσεις για να οργανώσουμε ένα κύμα αντίστασης στη διάλυση της ζωής μας μέσα από κινητοποιήσεις και κινηματικές δομές αλληλοϋποστήριξης και αλληλεγγύης. Να προετοιμάσουμε μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για να ρίξουμε τη μαύρη συγκυβέρνηση των αστικών κομμάτων και να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις.
- Να φύγουν όλοι όσοι ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας.
- Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας παντού, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία κ.α. Για να ρίξουμε τη χούντα της συγκυβέρνησης, που χωρίς καμία νομιμοποίηση προσπαθεί να μας επιβάλλει τη νέα δανειακή σύμβαση και τα εξοντωτικά μέτρα που τη συνοδεύουν.
- Συντακτική Συνέλευση, για ν’ αποφασίσει ο ελληνικός λαός για μια άλλη οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας, της κοινωνίας, της πολιτικής, που θα στηρίζεται: (α) Σε κινηματικές δομές και όργανα εργατικού ελέγχου σε κάθε επιχείρηση, συνοικία, νομό, βιομηχανικό κλάδο, σε Λαϊκές Συνελεύσεις στις γειτονιές ή όπου αλλού χρειάζεται, με όλα τα όργανα εκλεγμένα και ανακλητά. (β) Στην κινητοποίηση των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας για να επιβάλουν απέναντι στην κρίση ένα άμεσο πρόγραμμα σωτηρίας με πρωταρχικά μέτρα τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών, μεγάλων επιχειρήσεων και ΔΕΚΟ χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο, την απαγόρευση των απολύσεων.
Χρειάζεται καταρχήν να φύγουμε από τις κοινοβουλευτικές πρακτικές, να προχωρήσουμε στην εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης, να ανοίξουμε τον δρόμο για την εξουσία των εργαζομένων, για μια Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Να χτίσουμε μια επαναστατική δύναμη, που θα μπορέσει να συγκρουστεί με το σύστημα και το κράτος του, για να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ