ΕΜΠΡΟΣ
ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ
ΑΓΩΝΕΣ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!
Εργαζόμενοι-ες, άνεργοι, νέοι-ες,
Το μονομελές πρωτοδικείο
Θεσ/νίκης, με απόφασή του στις 4 Γενάρη 2013 έκρινε ότι η από 7-9-2011 καταγγελία
της σύμβασης εργασίας (απόλυση) του καθηγητή Φυσικής και συνδικαλιστή του
Σωματείου Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσ/νίκης, Γ. Παπαγιάννη από τα φροντιστήρια
Μπαχαράκη είναι ΑΚΥΡΗ επειδή έγινε
για συνδικαλιστικούς λόγους. Έτσι ο
εργοδότης Μπαχαράκης υποχρεώνεται να
αποδεχθεί άμεσα την εργασία του καθηγητή, καθώς και να του καταβάλλει μισθούς
υπερημερίας για το διάστημα που βρέθηκε εκτός εργασίας. Επιπλέον, η
επιχείρηση καταδικάστηκε στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων, καθώς και
σε χρηματικό πρόστιμο για κάθε ημέρα που δεν εφαρμόζει την παραπάνω απόφαση.
Η απόφαση αυτή, η οποία δικαιώνει πλήρως τον εργαζόμενο και το σωματείο
των εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια, είναι αποτέλεσμα του σκληρού και
μακρόχρονου αγώνα που δόθηκε ενάντια στην εργοδοσία από τον Οκτώβρη του 2011.
Ενός αγώνα που περιλάμβανε συνεχείς παραστάσεις διαμαρτυρίας του σωματείου και
αλληλέγγυων έξω από τα τέσσερα παραρτήματα του φροντιστηρίου Μπαχαράκη,
παραστάσεις του σωματείου στις ενημερώσεις γονέων των μαθητών, διαδηλώσεις στις
γειτονιές του Ευόσμου και της Χαριλάου.
Η νίκη αυτή είναι νίκη και ενάντια στην κρατική καταστολή. Η
εργοδοσία του Μπαχαράκη είχε στήσει ένα «βουνό» ψευδών μηνύσεων ενάντια στον
απολυμένο και στο ΣΜΕΘ. Η αστυνομία ήταν
παρούσα σχεδόν σ’ όλες τις παραστάσεις διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις του
σωματείου, ακόμη και με κλούβες των ΜΑΤ. Ο απολυμένος και το σωματείο
σύρθηκαν πολλές φορές στα δικαστήρια, ενώ σε μία παράσταση διαμαρτυρίας είχαν πραγματοποιηθεί δεκαπέντε προσαγωγές
αλληλέγγυων και μία σύλληψη, αυτή του νυν προέδρου του σωματείου. Σε άλλη
περίπτωση, δυνάμεις των ΜΑΤ και ΥΜΕΤ δεν επέτρεψαν σε μέλη του σωματείου να
πλησιάσουν καν σε πεζοδρόμιο κοντά στο κτίριο όπου στεγάζεται το φροντιστήριο
Μπαχαράκη στην Καλαμαριά, όπου λάμβανε χώρα ενημέωση των γονέων!
Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι οι μαχητικοί, ανυποχώρητοι αγώνες που
κρατούν με επιμονή «ως το τέλος» μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Δείχνει
ότι ακόμη και στην εποχή του «Μνημονίου 3», της χουντικής συγκυβέρνησης
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, του κράτους «έκτακτης ανάγκης» του Δένδια, οι εργαζόμενοι
μπορούν να επιβάλλουν το δίκιο και τις ανάγκες τους σε εργοδότες και κράτος.
Όπως και με άλλες κινητοποιήσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης (εστιατόριο Banquet, Goody’s, ζαχαροπλαστεία Χατζή, απεργία εργολαβικών εργαζομένων ΑΠΘ
κ.α.), προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι
να μην αφήνουμε τίποτε να «πέσει κάτω», ούτε απόλυση, ούτε αλλαγή
συμβάσεων, ούτε καθυστέρηση πληρωμών κ.λπ. Να
οργανωνόμαστε σε σωματεία, επιτροπές αγώνα, να προχωράμε σε διαδηλώσεις,
διαμαρτυρίας και απεργίες, να δημιουργούμε απεργιακές επιτροπές και ταμεία, να
απευθυνόμαστε για έμπρακτη υποστήριξη στους υπόλοιπους εργαζόμενους, τους
ανέργους, τους νέους. Μόνο έτσι θα
μπορέσουμε οι εργαζόμενοι να αντισταθούμε στις συνέπεις της κρίσης και
οικονομικής κατάρρευσης του καπιταλιστικού συστήματος και στις προσπάθειες να
φορτωθεί η κρίση σε εμάς. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ανοίξει ο δρόμος για
ακόμη μεγαλύτερους αγώνες, για οργανωμένη «από τα κάτω» και μαχητική γενική πολιτική απεργία διαρκείας, για
τη σύγκρουση με τη χουντική συγκυβέρνηση και το αστικό κράτος που την
υποστηρίζει.
